Κ(ε-οι)νες νύχτες

Πρώτη φράση της σελίδας:
Βοήθα με να βγω απ'τη ρουτίνα.
Δεύτερη φράση της σελίδας:
Βαριέμαι τους κ(ε-οι)νους ανθρώπους.
Με πνίγουν οι τόσo κενές νύχτες.
O αέρας έπεσε, δεν κουνιέται ούτε φύλλο.
Ο ήχος που κάνουν τα τζιτζίκια μου χτυπάει στα αυτιά.
Με βρίσκω στη μπαλκόνι ξυπόλητη φορώντας μια ανάλαφρη άσπρη κοντομάνικι μπλούζα που μου φτάνει εώς τους τετρακέφαλους.
Το μόνο φως της νύχτας είναι αυτο στη κολώνα δίπλα απ'την εξώπορτα - ίσα-ίσα για να βλέπω αν θα με επισκεφτεί κάποιος σήμερα-.
Απέναντι η θάλασσα. Ένα πλοίο φωτίζει στο βάθος. Δεν ξέρω από που έρχεται, μα ξέρω που πάει.
Νιώθω πως κάποιος με κοιτάει και γελάει με τον τρόπο που γράφω -μηχανικά, αγχωμένα και άτσαλα- .
Κοιτώ γύρω μου αμήχανα και ξεφυσάω.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω.
Ξέχασα τι ήθελα να πω, για αλλού ξεκίνησα και αλλού βρέθηκα.
Σήμερα η σελίδα δεν γέμισε με λέξεις.
Γέμισε με συναισθήματα.