Ζητείται άνθρωπος

Σε άδεια βλέμματα
Σε ψεύτικες αγκαλιές
Στα σ'αγαπώ και στα συγγνώμη τους
που ξεχάστηκαν και μαράθηκαν με το φως του ηλιου
Σε λογια που δεν εχουν πλεον καμία σημασία
Βυθίστηκες και χάθηκες και πνίγηκες
Μα στο είχα πει ένα βράδυ που σε αρνήθηκες οτι ο κόσμος δεν είναι σαν εσένα
Δεν είναι ολοι ευαίσθητοι στην σάρκα και στο νου
Δεν νιώθουνε τα χάδια, δεν ανατριχιάζουνε στο βλέμμα
Στο χα πει - δεν είναι σαν εμάς, μα δεν με άκουσες
Τους πίστεψες ανοίγοντας αβίαστα τις πύλες της καρδιάς σου
Και τώρα; Κοίταξε τους, αναμειγνύονται τα γέλια και οι κραυγές τους τσουγκρίζοντας τα ποτήρια τους πανηγυρικά
Ο ένας κόβει την καρδιά σου και την κατασπαράζει, έτσι απλά.
Και τώρα τι; Κοίταξε τους, δες τι άφησες να φύγει. Η παιδική σου καρδούλα, η αποθήκη ολων των αναμνήσεων - τα γέλια, τα κλάματα, τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα ταξίδια, οι νυχτες, τα πρωινα, οι μυρωδιες απ'τα αγαπημένα σου λουλούδια, τα ξύδια και τα τσιγάρα, ο έρωτας, το πρώτο σου φιλί, οι αγαπημένοι σου άνθρωποι - χάθηκαν όλα .

Όμως δεν λες τίποτα, χαμογελάς συγκαταβατικά.. σαν να το περίμενες απο καιρό.