Γράμμα 01

Αγαπητέ αναγνώστη,
Έγραψα κάτι στιχάκια σήμερα, πάρε διάβασε τα, δεν είναι ανάγκη να μου πεις οτι σε άγγιξαν ή να φορέσεις μια μάσκα ενθουσιασμού στο πρόσωπό σου. Δεν με νοιάζει αν θα με επαινέσεις ή αν θα προσπαθήσεις να με πείσεις οτι θα ήταν τρομερή ιδέα να μελοποιήσω τις σκέψεις μου.
Μόνο διάβασε τα, θέλω να αντικρίσουν τον έξω κόσμο και αυτά.
Δεν τα έγραψα για να έρθω πιο κοντά σου, αλλά για να πλησιάσω για μια στιγμή το "εγώ" μου.
Σε χαλάει αυτό; Τώρα σίγουρα θα με θεωρείς τρελή ή άνθρωπο εξοργισμένο χωρίς αιτία,
έτσι δεν είναι;
Δεν είχα σκοπό να σου δείξω τις σκέψεις μου απόψε -αλλά να- μιας και ρώτησες πως τα περνάω, είπα να σου δώσω ένα δείγμα απ'την πλούσια γεμάτη αρώματα ζωή μου,
ποια στιγμή θες να φορέσεις;
Α όχι, αυτή δε γίνεται, αυτή είναι εντελώς δική μου, άστην κάτω με προσοχή -είναι εύθραυστη και ευάλωτη- δεν θέλει να την ακουμπούν πολλά χέρια.
Διάλεξε άλλη.
Α αυτή; Όχι όχι, δε σου ταιριάζει αυτή, είναι -βλέπεις- αρκετά έντονη για να την αντέξεις.
Πάρε μια άλλη.. ωχ να!
 Πάρε αυτή -εδώ κοιμάμαι- πάρτην, όλη δική σου.. ήρεμη και "απενεργοποιημένη".
Μόνο φύγε, πριν προλάβω να ξυπνήσω, πάρε τη στιγμούλα μου.. αγάπησε την, φρόντισε την και αν βαρεθείς πέτα την.
Πρόσεξε μόνο, να μην αποκαλυφθείς, διότι όταν ξυπνήσω, η στιγμή θα 'χει αλλάξει.
Πάρε τούτες τις γραμμές, μιλούν για μένα και για τα σκονισμένα παιδικά όνειρά μου.
Ωχ κοίτα τα, μπήκαν άτσαλα με λάσπες στα πόδια και λέρωσαν παντού.
Τα έβαλα τιμωρία τώρα, πέσαν να κοιμηθούν, μη νοιάζεσαι, δε ξέρω αν και πότε θα ξαναξυπνήσουν.
Καλή σου νύχτα, νιώσε τους στίχους σήμερα.